هر آدمی دنیای متفاوت خودش رو داره، مهم نیست تو چه دنیایی زندگی کنیم و چه جایگاهی داریم، مهم اینه هر آدمی تو دنیای خودش دنبال عشق و معرفت می گرده
مطلب نیو – وقتی به دنیا می آییم، دنیامون، رویاهامون، شکل زندگی کردنامون، بسته به محیطی که به دنیا اومدیم شکل می گیره و متفاوت میشه. از همون بچگی میریم سراغ رویاهامون، رویاهایی که یه وقتایی از یک محله به محله دیگه تفاوتش از زمین تا آسمونه. یکی میره سراغ درس و دانشگاه، آرزوش میشه دکتر و مهندس شدن، یکی میره سراغ کارای فنی از همون اول شروع می کنه به کار کردن، یکی از عاشق پولدار شدنه و میره سراغ اینکه چجوری پولدر در بیاره.
این وسط تو محله های قدیمی هستند آدمایی که سراغ هیچکدوم از اون رویاها نرفتند، خیلی ها بهشون میگن لات محل؛ دنیای اونا با بقیه خیلی متفاوت هست، همه چیزشون، بوی آدمای قدیم رو میدن. آدمایی که معرفت به خرج میدن، برای رفیقشون جوون میدن، وقتی عاشق میشن، واسه عشقشون هر کاری می کنن و…. اصلا آدما یه جور خاصی اند، جوری که خیلی ها نمیتونن شبیه شون باشند.
به سلامتی اون لحظه ای که دختر به سادگی
چشماشو میبنده و به پسر اجازه بوسیدن میده
اما پسر پیشونیه دختر رو میبوسه
همه پیک های دنیا رو هم که بزنی به سلامتیش بازم کمه
رفاقت مثل یک کتابه
چند ثانیه طول می کشه که آتیش بگیره
ولی سالها طول می کشه تا نوشته بشه
صفای ما پابرهنه ها میدونی چیه؟
اینه که هیچ ریگی به کفشمون نیست
لوطی تو برو لقمه خود گاز بزن
کم پشت سر خلق خدا ساز بزن !
به لوتی میگم : آب بده دریا میده ، میگم گل بده گلستان میده ، میگم معرفت و دوستی بده همش شماره تو رو میده !!
میگن: نارنگی چون پوستش زود كنده میشه،
پیش مرگ همه ی میوه هاست !
نارنگیتیم هلو !
من عاشق نیستم
فقط گاهی حرف تو که میشود دلم مانند این که تب کند گرم و سرد میشود توی سینه ام ام چنگ میزند آب میشود
من درد میکشم
تو اما چشم هایت را ببند
سخت هست بدانم میبینی و بیخیالی
عشق + اهمیت = مادر
عشق + ترس = پدر
عشق + کمک = خواهر
عشق + دعوا = برادر
عشق + اهمیت + ترس + کمک + دعوا + زندگی = رفیق
رسم رفاقت اینه که با رفیق پیر شى نه اینکه وسط راه از رفیق سیر شى