بیرون بسیار سرد است اما من اینجا در خودم احساس گرمای زیادی می کنم، نوعی گرما که پوستم را فرا گرفته، این حسی است که هر زمان که به تو فکر می کنم به من دست می دهد، تو احساس گرمایی هستی که بدن یخ زده من را گرم می کند

مطلب نیو – میشنوی صدایِ سرد زمستان را؟ زمستان، این پیرمردِ خسته و رنجور در راه است. می آید تا به بهانه سرمایش، با آغوشهایِ گرم، جبران کنیم کمبود عاطفه اهالی این دیار را. می آید تا با نگاه هایِ گرم، جبران کنیم سردیِ رفتار این اهالی رو.. می آید که  خوشبختی را جار بزنیم با دو فنجان چایِ گرم و دو نگاهِ گرم و دو دِلِ گِره خورده به هم…!

چای را دَم کن که زمستان از راه نرسیده دارد می رود، هر چند دلش به رفتن نیست، این روزها خودنمایی و دلبری بیشتر می کند. 

دلم يک زمستان سخت ميخواهد يک برف يک کولاک به وسعت تاريخ که ببارد… که ببارد… که ببارد… و

تمام راهها بسته شوند و تو چاره اي جز ماندن نداشته باشي و بماني

گل يخ زمستان تو هستم

اسير ناز چشمان تو هستم

مرا پرپر مکن اي جانم اي دوست

که من مشتاق ديدار تو هست

من که خود زاده‌ی سرمای شب دی ماهم

بی تو با سردی بی رحم زمستان چه کنم…

فصل که رخت عوض می کند دوباره عاشقت می شوم …

گیرم زمستان باشد و من آهسته روی پیاده روی یخزده راه بروم !

عشق تو همین شال پشمی است که نفسم را گرم می کند !

برف تویی‌ چتر تویی‌
بارش هر ابر تویی
گرم نگه دار مرا

امروز همه از برف
و سفیدپوش شدنِ زمین می‌گویند…
اما برای من که دلم در‌همه‌ی فصل‌های سال، سفید‌پوشِ مهربانی‌ِ توست،
این برف‌ چیزی جز تکرار نیست…!

زمستان بود وُ
برف بود وُ
سرما بود
زمستانی که جز خاطراتِ محوِ تو
دلم گرمِ هیچ ردپایی‌ نبود

رفاقت مثل آدم برفی میمونه ،

درست کردنش راحت اما نگه داشتنش سخت !

ذهنم هرشب و هر صبح خاطره ی ان زمستان سرد را باخودش تكرار ميكند…
همان موقع كه دفترِ خاطره ساختن با من را بستي و من در ميان دود سيگار های ممتدم به تماشاي رفتنت مشغول شدم…