انتشار عکس هایی جالب از یک دختر ایرانی نقاش که با هنر خود تانک های جنگی افغانستان را با رنگهای جذاب به یک وسیله بازی برای کودکان تبدیل کرده است مورد توجه بسیاری از رسانه‌های داخلی و خارجی قرار گرفته است

بیوگرافی

ندا طیبی متولد سال ۱۳۷۱ در شهر کرج است او در دوران نوجوانی به نقاشی و هنر علاقه مند بود و الگو برداری هنر را از مادرش و بافندگی های و رومیزی های بافته شده در خانه شان در کرج الهام گرفت

بعد از پایان جنگ داخلی افغانستان و هجوم نیروهای آمریکایی به این کشور تصمیم می گیرد که به افغانستان رفته و یادگاری های باقی مانده از دوران جنگ افغانستان را که شامل برخی از تانک های جنگی ساقط شده می باشند را رنگ آمیزی کند

راه اندازی مجله

ندا طیبی تصمیم داشت که یک مجله هنری را در کابل راه اندازی کند اما بعد از چالشهای پیشرو و بازار ضعیف رسانه در افغانستان از تصمیم خود منصرف می شود

رنگ آمیزی نماد های جنگ و تانکها

او در خصوص فعالیت خود در افغانستان می‌گوید که یک هنرمند عمل گراست و قصد ندارد که صدای مظلومان و آزادی زنان در کشور افغانستان باشد او تانک های ساخته شده و وسایل نظامی باقی مانده از جنگ داخلی افغانستان را با رنگ های خاص رنگ آمیزی می کند که آنها به صورتی کاملاً سمبولیسم به نظر می آیند

او کابل را شهری فاقد امکانات رفاهی و تفریحی برای کودکان و نوجوانان می‌داند و می گوید شما نمی توانید جایی را برای نشستن در کابل پیدا کنید و از منظره آن لذت ببرید

گفتگو در خصوص جلوه سیاسی رنگ آمیزی تانک ها

ندا طیبی در ادامه گفتگو از جلوه سیاسی کارش بر روی تانکها صحبت می کند اما او در ادامه می‌گوید کمی با نقاشی کردن تانک های جنگی مشکل دارم ولی نمی توان آنها را از تاریخ این کشور حذف کرد و بسیاری از کودکان کابل و سایر نقاط افغانستان برای بازی از این گونه تجهیزات جنگی باقی مانده در افغانستان استفاده می کنند و جایی برای تفریح و بازی ندارند و رنگ آمیزی این تانک ها می تواند جلوه ای زیباتر به بازی کودکان آنها بدهد

آیا علاقه مند به زندگی در اروپا هستید؟

من اینگونه زندگی را نمی‌پسندم و به دنبال چنین زندگی نیستم و البته در افغانستان آزادی عمل دارم و حتی دولت افغانستان برای من در هنگام کار محافظین مسلح فراهم کرده است

او می گوید: «زمانی‌که تانک‌های روسی اینجا آمدند اکثریت زنان آشپزخانه‌ای شدند و نتوانستند فراتر از آن پا گزارند. تمام چیزهایی را که آنها می‌شنوند٬ سیاسی و دستورهایی هستند که چگونه مواظب رفتارشان باشند. من فکر می‌کنم که چشمان آنها حداقل بعضی اوقات نیاز به دیدن چیزهای زیبا و دلربا دارند.»

طیبی از نبود هنر بصری در افغانستان اظهار تاسف می‌کند. او گفت: «دولت افغانستان پول‌های زیادی را در مکاتب و شفاخانه‌ها مصرف می‌کند ــ و تماما ضروری است – اما زیبایی معنوی چی؟

نویسنده: سونه انگل راسموسن / برگردان: مختار یاسا