بیماری سایکوپت نوعی اختلال روانی می باشد که شامل رفتارهای ضد اجتماعی میباشد در ادامه به نشانههای این بیماری و چگونگی تشخیص آن میپردازیم با ما همراه باشید
بیماری سایکوپت چیست؟
بیماری سایکوپت یا سایکوپات بیماری روانی ضد اجتماعی می باشد که دارای علائم و نشانههای مختلفی میباشد و برخی از روانشناسان علت ابتلا به این بیماری را مشکلات ژنتیکی و برخی نیز مشکلات اجتماعی فردی و خانوادگی عنوان کردهاند
این بیماری معمولاً در سنین نوجوانی علائمی را نشان میدهد و این علائم میتواند با گذر زمان کمی شدت پیدا کرده و زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد
افراد دچار این بیماری را ضد اجتماع می نامند اما این به این معنی نیست که افرادی منزوی و تنها می باشند بلکه این اشخاص رفتارهایی را بر خلاف جامعه و قوانین حاکم بر آن انجام می دهند
علت ابتلا به بیماری سایکوپ
تاکنون علت خاصی برای ابتلا به این بیماری عنوان نشده است برخی علت آن را مشکلات ژنتیکی و برخی نیز شرایط زندگی افراد و مشکلاتی که در کودکی در محیط زندگی فرد اتفاق افتاده عنوان میکنند مانند اعتیاد پدر و مادر یا جدایی آنها و همچنین داشتن مشکلات جسمی شخص در دوران کودکی نیز می تواند از علل ابتلا به این بیماری باشد
علائم بیماری سایکوپ
دروغ گفتن
بی توجهی به قوانین
بی مسئولیتی
سنگدل بودن
سوء استفاده کردن از دیگران
اظهار پشیمانی نکردن
بی بند و باری جنسی
کنترل نداشتن روی رفتار خود
تکانشگری
تخریب و شرمنده کردن دیگران
احساسات سطحی
رفتار بی پروا
پرخاشگر و گاهی بسیار عصبانی
ریاکاری
داشتن اعتماد به نفس بیش از حد
خود خواهی
ناراحت کردن دیگران بدون احساس پشیمانی
نشان ندادن علاقه و محبت
ارتکاب شدن به برخی جرائم
روابط زیاد با جنس مخالف
کمبود واقعبینی
این علائم اغلب از اوایل یازده سالگی نشان داده می شوند و برای تشخیص این بیماری داشتن حداقل ۱۸ سال سن لازم است
این یک بیماری مزمن می باشد که به نظر می رسد با افزایش سن بهبود می یابد
مردان بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند و میزان مرگ و میر در افراد مبتلا به سایکوپت به دلیل رفتارشان بیشتر می باشد
گفته می شود که شخصی که به این بیماری دچار می باشد از رفتار نادرست خود آگاه است و اطلاع دارد زمانی که نمیتواند تغییری در رفتار خود ایجاد کند با بی احساسی واکنش می دهد.
درمان بیماری سایکوپت
این بیماری به راحتی توسط یک روانشناس و درمانگر قابل تشخیص می باشد
البته بسیاری از افرادی که مبتلا به این بیماری هستند به ندرت به دنبال درمان میروند زیرا اعتقاد دارند که مشکلی در رفتار آنها وجود ندارد و روانشناسان نیز معتقدند که بدترین دوره رفتار این افراد در اواخر سال های نوجوانی و در طول دهه دوم زندگی اتفاق می افتد
برای دستیابی به یک تشخیص مناسب یک متخصص بهداشت روان می تواند با ارزیابی کامل سلامت روان آن را تشخیص دهد در این روند متخصص افکار احساسات و الگوهای رفتاری و روابط فرد را مورد ارزیابی قرار می دهند و علائم را شناسایی میکند