بکتاش آبتین عضو کانون نویسندگان ایران که به 6 سال حبس محکوم شده بود، در اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. با جزئیات این خبر همراه ما باشید
بیوگرافی بکتاش آبتین
بکتاش آبتین با نام اصلی مهدی کاظمی متولد سال 1353 در ری است. او شاعر، نویسنده، فیلمساز و کارگردان می باشد و آثار مختلفی را منتشر کرده است. از آثار او می توان به “و پای من که قلم شد نوشت برگردیم”، “شناسنامهی خلوت”، “مژهها، چشمهایم را بخیه کردهاند”، “پُتک”و “در میمون خودم پدربزرگم” می توان اشاره نمود.
آثار و سمت ها
بکتاش آبتین یکی از اعضای هیات دبیران کانون نویسندگان می باشد. او منشی و عضو هیات دبیران و بازرس کانون است که در نهایت به عنوان یکی از بازرسان کانون نویسندگان ایران انتخاب گردید.
از آثار فیلمسازی او می توان به فیلم مستند “کاملا خصوصی برای آگاهی عموم” دربارهی علیشاه مولوی و مستند “13 اکتبر 1973” دربارهی لوریس چکناوریان اشاره نمود.
لازم به ذکر است برای مجموعه شعر “پتک” بکتاش آبتین ، کتاب برگزیدهی هفتمین دورهی جایزه کتاب شعر خبرنگاران شد.
علت زندانی شدن
بکتاش آبتبن بعد از چند بار دستگیری در 5 مهر سال 99 به اتهام فعالیت علیه نظام جمهوری اسلامی ایران 6سال حبس محکوم شد. از دیگر اتهامات او می توان به انتشار تاریخچه داخلی درباره ۵۰ سال فعالیت کانون نویسندگان اشاره نمود.
درگذشت
بکتاش آبتین که یکی از اعضای کانون نویسندگان ایران که به 6 سال حبس محکوم شده بود، درطی محکومیتش دوبار به کرونا مبتلا شد. در نهایت در 22 آذر به علت ابتلا به کرونا و شرایط نامساعد از زندان به بیمارستان منتقل شد و در اثر همین بیماری درگذشت.
مراسم خاکسپاری
تصاویری از مراسم تشییع جنازه و خاکسپاری بکتاش آبتین، شاعر و عضو کانون نویسندگان ایران که روز گذشته پس از تحمل یک ماه بیماری کرونا درگذشت را منتشر کرد.
مراسم تشییع و خاکسپاری پیکر این شاعر و مستندساز که در دوران سپری کردن محکومیت قضایی خود در اثر ابتلا به کرونا در بیمارستانی در تهران از دنیا رفت، امروز (یکشنبه، ۱۹ دیماه) در امامزاده عبدالله شهرری برگزار شد.
جوایز ادبی
کتاب سال هفتمین دوره جایزه خبرنگاران (به کتاب پتک)
جایزه انجمن قلم آمریکا
دیپلم افتخار از دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران (برای فیلم موریانه ای با دندان های شیری)
بهترین فیلم بلند پرتره از ششمین جشنواره سینما حقیقت (برای فیلم 13 اکتبر 1937)
مجموعه های شعر
و پای من که قلم شد نوشت برگردیم
مژه ها ، چشم هایم را بخیه کرده اند
تُتگ شنی
کسوف
رخنه در خواب
شناسنامه خلوت
در میمون خودم پدربزرگم
پتک